زینب (س) خلیفه مونث ، زنی در امتداد شهادت
 بنام خداوند بخشاینده مهربان

                                          مهربانِ

                                                  مهربانِ

                                                           مهربان

 
    وبلاگ شایا تجلی ( حضرت زینب )


    سلام
    به نور مهربانى
    به نور عطوفت
    شکوه ایثار
    سلام اى تموج سرشار از رشادت
    سلام اى صرات هدایت
    اى تکبیر بلند توحید
    به کدام طواف مى‏روى
    و قامتت خم شده‏ى کدامین رکوع روحانى است
   
    اى بلنداى سرو
    اى سرو سر بلند
    عظمت حضور کربلا را به عرش مى‏برند
    و مژگانت تسبیح به دست دانه‏هاى اشک است
    سلام اى که هستى از نامت بزرگى مى‏گیردوبلاگ شایا تجلی (حضرت زینب )
    و جهان در شکوه حضورت به فروتنى رود جارى مى‏شود
    
    سلام
    اى حریف سرسخت طوفان‏ها
    اى سفر کرده به قله گاه قداست
    اى روح سبز سرازیر در سراشیبى زمان
    اى بانوى سجده و سجاده، زیباترین حالت انسانى
    سلام
    اى که در نگاهت هروله نیایش
    به تکرار وحى مى‏انجامد
    سلام اى تعالى بخش منزلت زن    
    سلام
    اى که نسیم کودکانه
    در کوچه‏هاى گیسویت به سر مى‏برد
    و نور خانه‏اش از پرتو تو روشن مى‏شود
    سلام
    اى صراط مهربانى
    اى نگاه آشنا
    اى صمیمى‏ترین بغض اولیا الله
    سلام
    اى نجابت محض
    اى عظمت محجوب
    اى شکوه تسلیم  و یکتا پرستى
    سلام
    به مناجات
    به سپیده دم نیایش
    سلام بر زینب کبرى
    دردا به فراق‏هایى اینچنین تابناک
    دردا از هجران ستاره اینچنین تابنده
    حسرتا به حسرت از دست دادنش
 
    بانوى ایثار و حماسه
    به تو چشم دوخته‏ام به سیماى حضور تو
    به آینه ادراک قداست‏ها
    نور را به مهمانى چشمانت مى‏فرستم
    و دنباله‏ى هالى را تموج اشک بر مژگانت مى‏بینم
 
    جهان به عطوفت حضورت
    به فراموشى مى‏رود
    دنیا اسیر زنجیر عادت مى‏شود
    بى تو
    دلبستگى معناى تکرار بیهودگى است 
    آزادى
    پرنده‏اى بود که در دست‏هایت جوانه مى‏زد
 
    مى‏ایستموبلاگ شایا تجلی ( حرم حضرت زینب )
    روبروى خیالت مى‏ایستم
    رکوع مى‏کنم
    به آسمانى که در مقابل ایستاده است
    سر فرود مى‏آورم
    به سجده‏اى که بر خاک پایت جریان مى‏گیرد
    به نماز مى‏ایستم
    حیرت حضورت را
    به نماز مى‏ایستم
    صراط الذین اندیشه‏ات را
 
    بانوى مهربانى
    معرفت در آینه چشمانت موج مى‏زند
    و صدایت زنگار از قلب کدورت مى‏زداید 
    هرگاه که تو را مى‏خوانم
    به عنایت آرامشى مى‏رسم
    جهان کوچک است در برابر بزرگى‏ات
    تشهد اقامه‏اى‏ست که گواه یگانگى توست
 
    بانوى عاطفه
    زبان تسبیح تو را عاجز است
    حضورت لطف بى‏پایان خداوند است
    و رحلت آسمانى‏ات
    داغ عظیم بر جگر لاله‏هاى صحرا
 
    مهرت جریان دارد
    در رگ رگ هستى
    صدایت غبار از تن کوه مى‏تکاند
    ترنم بال فرشتگان در حنجره‏ات لانه دارد
    نور از چشمان تو جریان مى‏گیرد
    پنجره‏ها دهان گشوده‏اند به حیرت دیدارت
    دست در دست بهار آمدى
    و خزان رفتنت
    زمستانى ابدى است 
    حضورت پلى از بى‏کسى‏هاست به آشنایى
    زیستن دائرة المعارف مکاشفه بود
    شرح شهامت‏هاى تو را قلم تاب نمى‏آورد
 
    تو در متن حماسه زیستى
    و در بلنداى حماسه به سفر رفتى
    شهادت مى‏دهم
    که ظنین کلامت
    بر کوه‏هاى سنگى مى‏کوبید
    و عظمت حضورت
    دیوارهاى سخت را به لرزه مى‏افکند
 وبلاگ شایا تجلی (حرم حضرت زینب)
    آواز تو را سرداد
    و عاشقى تو را زمزمه کرد
    تو رفتن را که به نماز ایستادى
    عشق در حمد تو مى‏ایستاد
    بانوى عشق
    اى معراج اخلاص
    نیایش‏هامان را به نام شریف تو متبرک مى‏کنیم
    تا نیازهامان به ناز دلبرانه پروردگار گره بخورد
    باشد که واسطه‏ى اجابت باشى
    و لطف احسانت ما را به پذیرایى معبود برساند
    رفتنت داغ بزرگى است
    نبودنت: بودن را به مخاطره مى‏اندازد
  
    این تاریکى مهاجم از کدام سمت مى‏آید
    این بوى سوخته از کدامین دیار مى‏آید
    این گیسوان شعله‏ور
    این زمان آتشناک
    این حریقِ دقایق
    طعم خشم در دهان زمین
    انقلابِ لحظه‏ها
    هیاهوى ذرات
 
    بانو
    تو رفته‏اى
    و تن‏هامان به نیزه‏اى مى‏ماند
    سرمان بر آن سنگینى مى‏کند
    چقدر سخت است بى تو زمینى را به سر بردن
 
    بادها را که مرور مى‏کنیم
    گیسوان آشفته‏ات را شرح مى‏دهند
    چشم‏هایت را که جارى مى‏شویم
    عمق گریه هایت را در مى‏یابیم 
    صاعقه را که در کمند مى‏آوریم
    از نهیب فریادت سخن مى‏گوید
    حرارتِ دشت‏ها
    شرح داغت را به تفسیراند
 
    زمان بر سر مى‏زند
    زمین گیج‏وار مى‏چرخد
    ناگوارترین اتفاق تاریخ هجرت ناگهان توست
    اندوه رفتنت سنگین‏تر از بار امانت است
    که آن را تاب آوردیم
    و این را یاراى تحمّلمان نیست
    تو امتداد هفتاد و دو پرنده شهید بودى
    تو امتداد شاخه‏ى امامت بودى
    خلیفه‏ى مونث
    گام‏هایت که بر جاده‏ها فرو مى‏ریخت
    جارى‏تر از برف و باران بود 
    گیاه پس از عبورت از زمینى قد مى‏کشد
    و عطر حضورت شامه‏ى پروانه‏ها را معطر مى‏ساخت 
    آهنگ کلامت تلنگرى مهیب بر تن کوه بود
    و چشم‏هاى خواب آلوده‏ى تقدیر
    در طنین آوازه
    به بیدارى بشارت بود
 
    اى مسافر جاده‏ى اسارت و تبعیدوبلاگ شایا تجلی ( وفات حضرت زینب )
    اى شهید زنده و حاضر در انقلاب کوفه
    اى سایه خورشید
    اى خورشید بى‏سایه
    حجت قبول
    حجت مدافعه از سالار انسان‏ها
    حجّ دفاع از کاروان آفتاب
    قبول بود زحمت‏هایت
    تو دسترنج یک عمر بزرگوارى‏هاى على هستى
    تو هرگز نمى‏میرى و نمرده‏اى
    از آسمانى به آسمان دیگر مى‏شوى
    زندگى از تو قاطعیت مى‏گیرد
    و زن در کلام زیباى تو ترجمه مى‏شود
 
    حقیقتى تلخ است
    که جهان بى تو تاوَلى است بر پوسته‏ى ایجاد
    حقیقتى تلخ است که آفتاب بى تو، زمهریرى است منجد 
    بال‏هایت را به آسمان گره زدى
    و ما در خاکستر و آتش، منطقِ هجران را سوختیم
   
    تو مى‏روى
    و بر پیشانى تاریخ
    داغ فراقت نقش مى‏بندد
    کلمات غزل مى‏شوند
    و روح در کلمه جارى مى‏شود
    ما زنده‏ایم به از تو گفتن
    زنده‏ایم به این مرثیه خوانى
    بدرود
    بانوى بزرگ ایثار
    بدرود
    اى روح تکامل زن
    بدرود اى زینب کبرى

   شایا تجلی

+نوشته شده در دوشنبه 89 تیر 7ساعت ساعت 11:9 صبحتوسط *سمیه * | نظر